Eindelijk is het lekkere weer van start gegaan. De korte broek en zomerse jurkjes kunnen weer aan. En hoe verleidelijk het ook is om de hele dag op het terras in de zon te zitten, ik ben er nog niet aan toe gekomen. Er speelt bij ons van alles en nog wat (mijn man die een nieuwe baan zoekt, het wel-of-niet naar IJsland vertrekken deze zomer, afspraken voor een nieuwe badkamer, trainen met de paarden, etc.), plus dat ik gewoon moet werken doordeweeks. Maar gisteren kwam daar verandering in. Want ik heb lekker mijn eigen plan getrokken op mijn vrije dag!
De hele week heb ik al een vol hoofd, ik kan geen rust vinden, ik ben spullen kwijt, loop achter met het huishouden, kortom: ik wil van alles, maar kom nergens aan toe. Met het resultaat dat ik een kort lontje heb en nergens van kan genieten. Niet fijn. Het was dus hoog tijd voor wat quality-time voor mezelf. Normaal ga ik paardrijden op mijn vrije dag, daarna opruimen en rommelen in huis, en dan uiteindelijk nog wel wat lezen of series kijken voor de ontspanning. Maar nu was ik toe aan wat anders. Gisteren heb ik mijn cameraspullen gepakt, een koeltasje met lekker eten en drinken en ik heb een fietsroute uitgezocht. Even de rommel in huis laten wat het is, en tijd voor een fysieke work-out.
Mijn uitgestippelde fietsroute: de nummers van de knooppunten waar ik langs moest.
Na nog een paar ergernissen omdat ik bepaalde spullen niet kon vinden, ben ik uiteindelijk op pad gegaan. Mijn route ging langs Rheeze, Diffelen, Beerze, Junne en door de bossen van Hardenberg. Zo doordeweeks was het heerlijk rustig fietsen en de warme zon maakt de nog natuur net wat mooier dan anders. Tussen de bloemenvelden en idyllische boerderijtjes droomde ik helemaal weg en kon ik goed mijn hoofd leegmaken. “Wat is het toch genieten als je met je pensioen op zo’n plekje woont, met het bos achter je huis, een paardje in de wei en op het gemakje met dit heerlijke weer een beetje je heg kan snoeien?” En zo fiets ik heerlijk op het gemakje verder.
Maar helemaal in je eentje fietsen gebeurt in Nederland natuurlijk nooit. Vooral niet als het lekker weer is. En zo kwam ik er gisteren achter dat juni DE maand is voor de 65-plussers om op vakantie te gaan (natuurlijk vóór het hoogseizoen van de gezinnen met kinderen) en massaal te gaan fietsen en wandelen. Dus je raad het al: die ben ik heel veel tegengekomen! En ik kan je vertellen, je hebt ze in allerlei soorten en maten.
Pas op voor de grijze golf!
Je zou ze soms als een aparte diersoort kunnen omschrijven, zoals ze eruit zien en zich gedragen. De 65-plussers a.k.a. de grijze golf. Voor het geval jij ze niet meteen herkent: je ziet ze meestal in paartjes. Meestal een mannetje en een vrouwtje. Soms te voet, soms te fiets. Je kan ze vaak herkennen aan de beige afritsbroek, bergschoenen, sandalen met sokken, dikke jas (ja, ook bij 30 graden), de hoed of pet, de rimpelige huid en het wel of niet geverfde haar. Soms hebben de man en vrouw matchende kleding aan (ook wel bekend als 'het ANWB-stelletje'), soms zijn ze verschillend. Het vrouwtje wilt ook nog wel eens een dikke sjaal of jas dragen.
Zijn ze te fiets? Dan kan je ze herkennen aan de zijspiegels, de helm, de accu's voor de elektrische ondersteuning, en de grote navigatiecomputer op het stuur. Qua snelheid vallen ze bijna om, of racen ze je voorbij waarbij iedereen voor hen moet wijken. Zijn er meerdere paartjes op de fiets? Dan hoor je ze vaak al van ver aankomen, vanwege het vele kletsen.
Ik fiets zelf op het gemakje, zodat ik veel om mij heen kan kijken en van de omgeving kan genieten. Maar de snelheid waarmee sommige mensen je voorbij racen op smalle fietspaden is soms best gevaarlijk. Leuk zo’n accu, maar volgens mij zie je geen snars van de omgeving omdat je zo snel gaat!
In totaal heb ik ruim 35 kilometer gefietst, met hier een daar een stop om foto’s te maken of voor een pauze op een bankje in de zon. Ik merkte wel dat ik het niet meer gewend was om zoveel te fietsen. Ik was behoorlijk moe en mijn bips heeft erg te lijden gehad, maar het deed mij goed om de hele dag buiten te zijn. Of ik mijn gedachten helemaal los heb kunnen krijgen? Dat nog niet… maar het was wel even lekker.
En zeg nou zelf, al die mooie kleuren van de bloemen die na zo’n natte periode tot leven komen vrolijken je toch meteen op?
Dit is Annemiek 