Onze twee weken vakantie zitten er weer op. De bubbel waar mijn man en ik in leefden is weer doorbroken met het dagelijks burgerlijke leven. Ik kijk er altijd best een poosje naar uit, zo’n vakantie. Ik ben er af en toe echt aan toe om mezelf los te maken van mijn werk, omdat ik er toch onbewust meer mee bezig ben in mijn hoofd dan ik zelf vaak in de gaten heb. Maar vandaag mochten we dus weer aan het werk. Ik heb meteen een behoorlijk volle week voor de boeg. Maar ach, dan kom ik er in ieder geval wel meteen weer lekker in. Heel even had ik tijdens mijn vakantie nog het idee: twee weken vrij tijdens (nog steeds) een lockdown, hoe ga ik die ‘vullen’?
Het liefst zit ik in mijn vrije tijd hele dagen een heerlijk boek te lezen in de zon. Dat kan ik echt uren volhouden, maar helaas was het nog te koud daarvoor. Onze eerste paar dagen op Schiermonnikoog waren natuurlijk wel perfect. Maar daarna had ik nog anderhalve week vrij. En ik was een beetje bang dat ik mij zou gaan vervelen. Ik was namelijk tijdens het thuiswerken ook al behoorlijk veel thuis. Dus kan ik mij dan nog wel ontspannen vermaken? En ja, dat is nog best goed gelukt.
We hadden het geluk dat de terrassen weer open mochten, dus ik ben met mijn man heerlijk een paar keer ‘uit lunchen’ geweest in eigen stad. Verder heb ik lopen rommelen in en rond het huis, achterstallige klusjes doen, boeken lezen, spelletjes spelen, paardrijden, mijn man helpen klussen, foto’s uitzoeken en sorteren op mijn laptop en series op Netflix kijken. Veel andere mensen hebben we niet gezien, omdat veel familie en vrienden wel moesten werken doordeweeks. Dus ja, zo bleven we vooral in onze eigen comfortabele bubbel.
Mijn man attendeerde mij nog wel op mijn zwakke plek: “Weet je nog Annemiek, wat we begin van het jaar zeiden? We zouden meer van de kleine dingen genieten. En minder bezig zijn met de plannen van de toekomst.” En hij heeft helemaal gelijk. Ik vind het verrekte moeilijk om niet teveel vooruit te kijken en plannen te maken. Vooral omdat ik thuis niet altijd afleiding heb voor mijn gedachten. Maar ik heb geprobeerd meer ‘in het nu’ te leven tijdens mijn vakantie.
Zoals dit moment:
Ik maakte een ommetje door de wijk met mijn man. Gewoon om even de benen te strekken. Het is een rondje dat we vaker lopen: langs het kanaal en langs de sloot in de wijk. En deze keer zagen we ineens een meerkoetnest aan de kant van het water. Er zat een meerkoet op, en mijn handen begonnen meteen te jeuken, maar uitgerekend dit moment had ik mijn camera niet mee (ja, ik weet het, regel nr. 1). Even verderop zagen we ineens een paartje grauwe ganzen met drie jonge pluizige gansjes lopen. Super schattig! We hadden op Schiermonnikoog heel veel jonge grauwe gansjes gezien, maar nu liepen ze gewoon in onze eigen wijk. Ze liepen behoorlijk dicht in de buurt, dus ik baalde wéér dat ik mijn camera niet meehad. Klein stukje verderop, zat er een aalscholver op een lantaarnpaal. Ook al zo dichtbij! Ik vond het toch wel erg bijzonder dat we zo ineens deze geluksmomentjes hadden tijdens een ommetje in de buurt van een half uur.
De volgende dag heb ik toch hetzelfde rondje nog een keer gelopen, dit keer wel met mijn camera, om te kijken of ik het meerkoetnest nog op de foto kon zetten. Ik kon het niet laten! En ja, gelukt! De grauwe ganzen en aalscholver kwam ik ook nog tegen zelfs! Al waren de jonge gansjes wel verdwenen.
Dus ja, uiteindelijk heb ik toch een behoorlijk ontspannen vakantie gehad! En nu moeten we weer aan het werk. Vanochtend had ik toch een beetje tegenzin toen om 6 uur de wekker ging. Maar des te meer zal ik weer kunnen genieten van mijn vrije dagen.
Dit is Annemiek 