Quality time op de Veluwe

In tegenstelling tot de rest van Nederland, hebben wij niet geschaatst afgelopen weekend. We hebben natuurlijk wel van het heerlijke winterweer genoten. En hoe! Het leek wel wintersporten in het buitenland. Een witte wereld, met een fel zonnetje en blauwe luchten. En wat een geluk dat ik juist dit weekend, samen met mijn lieve man, op de Veluwe mocht doorbrengen.

Een aantal weken geleden hebben wij een weekendje weg geboekt naar de Veluwe. We waren toe aan, even weg van huis. Dus helemaal corona-proef, hadden we voor twee nachtjes een huisje geboekt (via Natuurhuisje.nl) aan de rand van Otterlo. En sinds vorige week bedacht ik mij ineens: we brengen het hele weekend door in de sneeuw! Dat voelde toch wel echt meteen als vakantie.

Dus met veel te veel eten, en kleren voor een hele week (ik neem altijd veel te veel spullen mee), gingen wij met een auto vol naar Otterlo. Op de heenweg stopten we bij Leesten, om daar onze eerste sneeuwwandeling te maken. We hadden voor vertrek allebei nog thuis gewerkt, dus we moesten een beetje ‘inkomen’. Maar met zo’n rustgevende omgeving, en een heerlijk zonnetje kwam dat vanzelf. Het mooie aan de Veluwe zijn toch wel de afwisselende landschappen: de heides, de bossen, maar ook de heuvels. En dat allemaal bedekt met een witte deken. Erg mooi!

Na onze eerste mooie wandeling reden we door naar onze overnachtingsplek. En na een fysieke inspanning van 6 km ploeteren door de sneeuw, dan smaakt een wel verdient biertje, in een warm knus huisje, het lekkerst! Het weekend kon voor ons niet beter beginnen.

De volgende ochtend, na een slechte nacht met een te hard matras en te zachte kussens, waren we vroeg wakker. Laten we kijken of we een mooie zonsopgang kunnen vinden? Dus hup, nog voor het ontbijt, weer de dikke kleren aan, en de bossen tegenover ons huisje in. Er was vlakbij een open plek in het bos. We hoorden veel spechten, zagen duidelijk sporen van everzwijnen, konijnen en reeën, maar door de bomen konden we helaas niet goed de zonsopgang zien. Toch voelde het wel goed om zo vroeg in het bos te lopen. Je bent meteen wakker, en doordat er nog niemand anders te zien was, voelde je je even helemaal alleen met de natuur. Het enige wat we hoorden waren de vogels die langzaam wakker werden en de knisperende sneeuw onder onze schoenen. We gingen zelfs tegen elkaar fluisteren. Zo mooi, en zo heerlijk!

Na deze frisse ochtend (erg fris met -12 graden) liepen we terug om weer binnen op te warmen. Even bijkomen met een lekker warm kopje thee, een juttertje voor mijn man, een goed boek, en verder complete rust en stilte. Op dat moment bedachten we dat we toch altijd wel vrij veel geluiden om ons heen hebben. Thuis heb ik vaak de TV of de radio aan, en in de straat zijn altijd veel geluiden van auto’s en voorbijgangers. En hier hoorden we helemaal niks! Behalve de vogels (merels, koolmeesjes, roodborstjes en goudhaantjes) die in de bossen achter het huisje hun voedsel zochten.

Na wat rust en een leuk bordspel (Wingspan, is nu helemaal onze favoriet) was het toch weer tijd om naar buiten te gaan. Het zonnetje en de sneeuw lokte ons. Vanuit het huisje kon je zo de Hoge Veluwe oplopen, maar in plaats daarvan, kozen we ervoor om een andere route onder Otterlo te gaan wandelen. En ik weet niet of het door de sneeuw komt dat alles ineens zo mooi is, maar dit was ook een hele mooie gevarieerde wandeling. En die blauwe luchten, het felle zonnetje en de witte sneeuw op de heuvels maakten dat het net leek of je in een wintersport wereld was beland.

Na de wandeling konden we weer bijkomen met veel te veel lekkere hapjes en warmte in het huisje. Zo relaxed zo’n avond. De volgende ochtend zouden we onze spullen alweer inpakken. Twee nachtjes stelt dan natuurlijk niks voor, maar door even een andere omgeving om je heen te hebben gehad, hadden wij allebei weer nieuwe energie. En het weekend voelde zo een stuk langer dan wanneer je deze thuis doorbrengt. Door de coronacrisis zijn we veel vaker samen thuis, maar dan heb je toch allebei je eigen ritme en besteed je minder aandacht aan elkaar dan wanneer je allebei alleen met de rust en het genieten van de natuur bezig bent.

Voordat we gelijk naar huis reden, maakten we het weekend nog wel af met een lange wandeling op de Deelerheide. Hier zagen we eindelijk op verre afstand ‘wilde dieren’: Schotse hooglanders. Het eerste stuk hebben we heerlijk alleen gelopen, maar na een paar uur merkte je dat de rest van de omgeving ook had bedacht om een ommetje te maken op de heide. Het werd steeds drukker, maar ons rondje zat er bijna op. Dus hup, weer in de auto naar Hardenberg.

Kortom, een weekend waar we allebei erg aan toe waren, en waar we optimaal hebben genoten van elkaar en van de mooie natuur. Onze eerste vraag was meteen: wanneer doen we dit weer? Vast snel weer. Al is thuiskomen bij Flip ook wel fijn: hij staat te springen om weer met zijn baasjes te knuffelen!