Mikkie, de oppaspoes

Het was weer zover. Een appje van mijn moeder: “Wij gaan een paar dagen naar Texel volgende week, wil jij Mikkie eten geven?!” Tuurlijk mam, altijd mam. Het voordeel van dichtbij je ouders wonen: de kat verzorgen. En ook al moet je dan een paar keer per dag heen en weer, ik vind het altijd een feest om voor een dier te zorgen!

Ik groeide op met een kat als huisdier. Eerst hadden we Smoke in het gezin. Een zwarte kater, en eigenlijk niet zo sociaal. Toen wij nog klein waren was Smoke al ouder en wilde alleen maar in de vensterbank slapen. Als je hem wilde aaien, werd hij chagrijnig en kon je een klauw verwachten. Toch hoorde Smoke bij de familie. 

Toen hij 17 was en overleed, wilden wij als kleine kinderen gelijk een nieuwe kat. Eentje waar we wel iets meer mee konden knuffelen. Toen kwam Mikkie in beeld. Als kitten hebben we haar bij het asiel weggehaald en ze moest erg wennen aan haar nieuwe huis. In het begin hielden we haar binnen in de hal, deuren naar boven goed sluiten, om aan ons te wennen. Maar ze wilde graag vrijheid. Ze was een echte buitenpoes en ontsnapte als kitten al naar zolder, waar ze achter de wasmachine tussen de spinnenwebben ging zitten. 

Ondanks dat ze altijd wel wat schichtig en bangig is gebleven, werd onze grijze Mikkie-poes een geliefd huisdier. Met vreemde mensen en drukte heeft zij nooit wat gehad, dan verstopt ze zich of rent weg. Maar ook de ‘grote verhuizing’ die wij hebben gemaakt toen Mikkie net 1 jaar was, heeft ze doorstaan. Nu is ook zij al wat ouder aan het worden. Grijs was ze al, en haar kleine koppie verandert niet, maar ze is niet de soepelste meer. Ze leeft nog steeds bij mijn ouders en heeft daar een vast ritme van buiten spelen, binnen slapen en miauwen als ze eten wilt. Wanneer ik weer aan de buurt ben om op haar te passen, of ik kom gewoon even langs, dan mauwt ze meteen als ze mij ziet. Ze kent me nog steeds, komt graag even ‘kletsen’. En ik kan weer even lekker met haar kroelen. Mikkie voelt nog steeds als thuis. 

Nu hebben we zelf natuurlijk Flip. En hij heeft weer een totaal ander karakter dan Mikkie. En juist dat vind ik zo leuk aan die dieren. Dat ze allemaal anders zijn. Dus ja, een beetje een cat-lady ben ik wel. En ik hoop dat ik er ook nog lang van mag blijven genieten.