Voor degene die het nog niet wisten, zal ik het maar meteen zeggen: ik houd echt van natuur. En ik houd van dieren. Ik vind het heerlijk om te knuffelen met Flip en met de paarden. Er komt dan een heel rustgevende gevoel over mij heen. Veel drukte van mensen of van een grote stad is niks voor mij. Ik leef het liefst heerlijk vrij, ga lekker wandelen door het bos om de hoek, of over het strand, om dan vervolgens niks anders te horen dan natuurgeluiden. Echt heerlijk!
Al is het in Nederland lang niet altijd rustig in de natuur. Zeker niet in deze corona-tijd, wanneer de natuur als enige nog ‘open’ is. Dat vind ik soms wel jammer. Het liefst loop ik 10 kilometer en kom ik helemaal niemand tegen. Even alleen met mijn gedachten en emoties. En nu met mijn nieuwe hobby (fotografie) vind ik het fijn om goed om me heen te kijken en alle tijd te nemen om een paddenstoel of een bepaalde boom goed op de foto te krijgen. Maar als je dan op je hurken in de bosjes een mooie foto probeert te maken, wordt je al snel aangekeken door voorbijgangers alsof ik gekke henkie ben, of ze maken een opmerking. De lol is er dan al snel af van mij. Laat mij gewoon, loop door en kijk niet zo.
Ik zat laatst alweer een heel aantal dagen binnen (want ja, corona-lockdown) en ik wist niet meer zo goed wat ik wilde doen of waar ik zin in had. Mijn man zei: “Ik stuur je naar buiten. Hup, pak je camera, pak de auto en ga naar het bos ofzo.” “Ga jij niet mee?” “Nee, ga jij maar alleen.” Ik ben eigenlijk niet zo van alleen buiten lopen. Dan voel ik me toch een beetje doelloos ofzo, al heb ik het in de corona-tijd wel ‘geleerd’. “Nou oké, dan ga ik wel een klein rondje lopen..” Dus ik ging met de auto naar het bos bij ons in de buurt. En mijn man zou mijn man niet zijn als hij mij niet goed kende na al die jaren: een rondje door de natuur was precies wat ik nodig had. En dat kleine rondje werd al snel 7 kilometer, en ik was zo 2 uur weg. Thuis was ik fysiek voldaan van het lopen en ik had weer een camera vol kiekjes. (Toch wel een voordeel van alleen gaan: mijn man zit bij het maken van foto’s mij niet in de nek te hijgen; “Ben je al klaar? Gaan we nu even doorlopen, dit is al de tiende keer dat we stilstaan.”)
Ik voelde mij in ieder geval weer helemaal fit en vrolijk. Heerlijk gewoon! Dat soort momenten bewijzen voor mij wel weer dat natuur gewoon heel gezond voor je is. Zowel mentaal als fysiek. Alleen al om die redenen zou ik zo graag wat meer IN de natuur willen wonen. Dat je, zonder eerste met de auto te moeten rijden, een ommetje kan maken en alleen maar bos, weilanden en af en toe een boerderij tegenkomt. Ik kan ook erg verlangend kijken naar dat soort vrije landelijke plekjes. Ooit hoop ik dat wij zo’n huis ook nog een keer kunnen betalen.
Dit is Annemiek 
Een gedachte over “De rust van de natuur”