Even voorstellen

Omdat dit mijn allereerste post is, zal ik maar even beginnen met mezelf voor te stellen. Want ik ben een vreemde voor jullie.

En ja, vreemd voelt dit wel een beetje. Je hebt de gedachte – zou ik met een blog beginnen? – maar spannend is het wel, om ineens je levensverhaal in de openbare wereld te gooien. Ik heb soms behoefte om mijn verhaal even kwijt te raken. Ik ben een open boek voor mijn familie en vrienden, maar toch is het fijn om bepaalde frustraties of emoties van je af te schrijven. Maar de twijfel en onzekerheid zit er altijd. Dat heeft er altijd gezeten bij mij. Ik heb de neiging om teveel te piekeren, en ik ben een echte people-pleaser. 

Maar soms moet je gewoon de stoute schoenen aantrekken en zien waar het schip strand. Mijn naam is Annemiek. En eigenlijk ken je me nu al een beetje. Ik ben een vrouw met veel gedachten. Sinds een jaar of 3 maak ik deel uit van het ‘volwassen leven’. En als je denkt dat dat makkelijker is dan de studententijd: think again. Ik worstel er nog mee. Ik heb al heel wat spannende stappen gemaakt; de keuze voor een opleiding, switchen van opleiding, op jezelf wonen, het studentenleven ervaren, trouwen met je grote liefde, een huis kopen, afstuderen en gelijk een baan vinden, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

En nu nog steeds in het ‘burgerlijke’ bestaan van een werkende vrouw moet je keuzes maken. En daar ben ik niet altijd goed in… Soms verlang je gewoon naar de tijd dat je zelf niet zoveel hoefde te regelen. Dat je eigen moeder gewoon een afspraak bij de tandarts maakte bijvoorbeeld. En ik denk dat dat heel normaal is. Dat iedereen dat wel eens heeft. Al mijn worstelingen en hoogtepunten die ik meemaak in mijn volwassen leven zal ik met jullie delen. In het begin zal het nog wat onwennig zijn voor mij, maar samen komen we er wel.

Veel leesplezier!